 |
Zoveel als mogelijk deelnemen
Vanavond speel ik met mijn tennisteam een competitiewedstrijd. In het najaar spelen we in de tweede klasse heren, 35-plus. Er worden twee dubbels gespeeld. We staan er met zijn vieren. Ons team bestaat uit acht mannen. In de loop van de jaren zijn die acht mannen een vriendenteam geworden. We hebben van alles meegemaakt met elkaar. Echtscheidingen (twee al), ernstige ziekten, overlijden van vaders en moeders, nieuwe heupen, ooglidcorrectie, etc. Wat begon als een bij elkaar geraapt zooitje fanatieke amateurs, is nu een hecht collectief. Op het veld bloedstollend fanatiek. Daarbuiten mannen onder elkaar met veel geintjes en echte vrienden.
Dat groepje mannen is voor mij veel meer geworden dan een tennisteam. Tennis is een vehikel voor ontmoeting, vriendschap, delen van lief en leed. En denk nu niet dat wij zo geweldig goed kunnen tennissen. Valt erg mee, of tegen, zo u wilt. Maar de ontmoeting, dat delen van lief en leed, de vriendschap, dat is het belangrijkste geworden.
Afgelopen week hadden we een bijeenkomst in het kader van het VN-verdrag voor de rechten van mensen met een beperking. Dat verdrag bepaalt dat gemeenten moeten zorgen dat ook mensen met een beperking of kwetsbare mensen gelijkwaardig kunnen deelnemen aan de samenleving. De discussie spitste zich toe op uitgaan en cultuur. Ik was verbaasd over de hoeveelheid belemmeringen die mensen met een beperking ervaren als het gaat om uitgaan, bijvoorbeeld naar een museum of restaurant. Het was onthutsend hoe in de praktijk, vaak onbedoeld, er toch sprake is van exclusie en hoe dat de betrokkene raakt. Ik vermoed dat wat voor cultuur geldt, in grote lijnen ook geldt voor sport.
Mijn pleidooi is om zoveel als mogelijk deel te nemen. Zeker aan sport. Train je lijf. Voel je mogelijkheden en zorg zoveel als mogelijk dat je fit bent en blijft. Communiceer over je belemmeringen. Zoek contact met je cliëntondersteuner of hulpverlener, met de gemeente. Laten we met zijn allen de schouders er onder zetten. Open ogen voor de mogelijkheden en assertief aangeven waar we daarbij last van hebben.
Ik werk me vanavond weer in het zweet met mijn vrienden. Gun het iedereen, want ik knap er altijd enorm van op. Zeker aan het einde van de week.
Rob Hartings
Bestuurder MEE & de Wering
|
 |
|
